پروین احمدی نژاد:خدمات این دولت هرگز از دل و ذهن ملت بیرون نمی رود
پروین احمدی‌نژاد متولد ۱۳۳۹ و دکتری مدرسی مبانی نظری اسلام (فلسفه اسلامی) از اعضای شورای شهر تهران است و همچنین خواهر محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور کشورمان است. وی برای این دوره از انتخابات شوراهای شهر تهران مانند دوره گذشته داوطلب شده است و باید دید آیا موفق به اخذ آرای لازم در این دوره خواهد شد یا خیر؟
گفتمان دولت نهم و دهم چه شاخصه‌هایی دارد؟
اگر بخواهم خیلی کلی به‌این سوال جواب بدهم باید اشاره کنم که گفتمان این دولت همان گفتمان امام(ره) و گفتمان مقام معظم رهبری است و ارزش‌های آن همان ارزش‌هایی است که شهدای انقلاب و دفاع مقدس به خاطر آن مجاهدت کردند و به مقام شهادت نائل شدند.
دولت نهم و دهم به بهترین شکل این گفتمان را به مردم ارائه کرد و آن را به مسیر واقعی خود بازگرداند به شکلی که همبستگی مردم و نظام بسیار محکمتر از گذشته شد.
علت سیاه‌نمایی‌هایی که بر ضددولت نهم و دهم از سال‌ها پیش شروع شده و با قدرت تاکنون ادامه دارد چیست؟
این تخریب‌ها تنها دشمن را خوشحال می‌کند و هیچ نتیجه‌ای برای آنها ندارد. مردم نشان داده‌اند به‌این حرف ها کاری ندارند و آنها همیشه قدردان کسانی هستند که خدوم آنها بوده‌اند و کارهایی که‌این دولت با تلاش و پشتکار انجام داده است هرگز از دل و ذهن مردم بیرون نمی رود.
شما از کاندیداهای این دوره انتخابات شورای شهر در تهران هستید. چه برنامه‌هایی برای پیگیری در شورای شهر دردست دارید؟
حوزه شهری به یک معنا حکومت‌های محلی در یک حوزه کلان است. موضوعات و فعالیت‌ها وسیع است اما با توجه به اینکه منابع مالی محدود است و دوره حضور در شورای شهر برای منتخبین به 4 سال محدود می‌شود پس باید متناسب با مدت و منابع محدود برنامه‌ریزی شود و اولویت‌ها مشخص شوند.
کار اجرایی با شورای شهر نیست اما برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری مهمترین وظیفه‌این شوراست. ما در تهران با دو اولویت اصلی برای هدف‌گذاری روبرو هستیم اولویت اول بحث مسکن مردم تهران است. بحث بازسازی و نوسازی یکی از چالش‌های پیش‌رو در این حوزه شناخته می‌شود زیرا با وقوع حادثه تلفات اولیه بسیار بالاست. علاوه بر بافت فرسوده مشکل راه‌های دسترسی هم از دیگر علت‌های بالا رفتن تلفات انسانی در موقع بروز حوادث است که باید برای اینها برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری شود.
یک وجه دیگر مساله مسکن بحث معماری و زیباسازی است. متاسفانه زمانی که شهردار یکی از کشورهای آسیایی اروپایی به تهران آمد می‌گفت من به هیچ‌وجه یک معماری اصولی در تهران نمی‌بینم. من فکر می‌کنم علاوه بر اصول معماری جهانی و مسائل زیبایی شناختی باید مولفه‌های ایرانی - اسلامی نیز در معماری و طراحی‌های نماها و فضاهای شهری مد نظر قرار گیرد.
بحث دیگر در مورد مسکن استانداردسازی است. استانداردها و مشخصات فنی برای ساختمان‌ها و تاسیسات مربوط به ابنیه کاملا تدوین شده و مشخص هستند اما مشکل اصلی در بحث اجرا و نظارت است که شورای شهر باید با تعامل با سایر ارگان‌هایی که در ساخت وسازها وظیفه‌های اجرایی و نظارتی و تدوین قانون و اساس‌نامه‌ها رادارند به مسیری وارد شود که کارایی و بهره‌بری آنها را افزایش داده و مشکلاتی که در این زمینه‌ها وجود دارد تا حد ممکن کاهش داده شود.
الان عمر ساختمان‌ها چه مسکونی و چه اداری در کشور ما زیر پنجاه سال است در حالی که در گذشته کشورمان ساختمان‌هایی ساخته می‌شد که حتی تا 200 سال به نیازها پاسخگو بود و محکم و استوار در جای خود باقی می‌ماند و هنوز هم نمونه‌های آن که از گذشته باقی مانده‌اند در کشور وجود دارد. در این زمینه به تجربیات برخی از دیگر کشورها که با تدوین آیین‌نامه‌های نظارتی و مهندسی ساخت و جزئیات ساختمانی به شرایطی رسیده‌اند که عمر بالای 100 سال برای ساختمان‌هایی که در بخش خصوصی و دولتی آنها ساخته می‌شود می‌توان رجوع کرد.
در کشور باید مساله بساز وبفروش‌ها و عدم تخصص و تعهد آنها نسبت به قوانین و آیین نامه‌ها حل شود و شورای شهر باید به بهترین شکل بر این روند نظارت کند.
دومین اولویتی که در شورای شهر مد نظر است بحث حمل و نقل عمومی است که باید دارای مشخصه‌هایی همچون ارزان، سریع و فراگیر بودن باشد. مثلا معبری که برای پیاده‌ها تعریف می‌شود به شکلی طراحی و اجرا شود و از مصالحی بهره بگیرد که تمام بدنه اجتماعی از جمله زن و کودک و معلولین حرکتی و نابینایان و مردم دیگر را نیز در نظر بگیرد و دقت به‌این جزئیات و پیگیری این موارد از وظایف اعضای شورای شهر خواهد بود.
بحث ایستگاه‌ها به عنوان مفصل‌های حرکتی وسایل حمل ونقل عمومی از دیگر مواردیست که به نظر من نیاز به بازنگری و تعدیل و تصحیح دارد. مثلا ایستگاه‌های مترو قابل استفاده برای همه نیست. نبود آسانسورها و پله برقی در برخی ایستگاه‌ها و عدم طراحی اصولی و در نظر نگرفتن آیین‌نامه‌ای که برای معلولین تدوین شده است در ساخت اجزای ارتباطی این ایستگاه‌ها باعث عدم دسترسی و آسایش خاطر برای معلولین و حتی کودکان شده است که ما به شدت این موارد را پیگیری خواهیم کرد.
در هدف گذاری‌هایی که ما درباره تسهیل حمل و نقل عمومی انجام می‌دهیم باید مشخص کنیم که اگر تمرکز روی مترو است پس دیگر چرا هزینه‌های سرسام‌آور را به جای مترو در پیشبرد پروژه‌هایی همچون اتوبان و تونل صدر نیایش و امثال آنها مصرف می‌کنیم؟ این نوع هزینه کرد و این اولویت‌بندی نادرست به شدت مورد انتقاد اساتید و متخصصان حمل و نقل شهری قرار گرفته است.
بنابراین اعضای شورای شهر و کسانی که منتخب مردم در این دوره خواهند بود باید طوری برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری کنند که بتوانند با نظارت قوی‌تر و بررسی‌های علمی‌تر توجیهات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی پروژه‌های شهری چه کلان و چه جزئی را مورد بررسی و نقد قرار دهند و مسیرها و شاخصه‌ها را برای مسئولین شهری مشخص و تبیین کنند و به این طریق رابط میان خواسته‌ها و نیازهای واقعی مردم و اقدامات مسئولان باشند.
