السلام علی ربیع الانام و نضره الایام
«ربیع الانام» یکی از زیباترین القاب حضرت مهدی (
علیه السلام ) است که در زیارت آن حضرت آمده است. در یک نگاه سطحی به معنای
بهار انسانهاست. اما معنای ربیع الانام گسترده تر از این ترجمه ی تحت
اللفظی و سطحی است.
یکی از معانی ربیع، بهار است و معنی دیگر آن باران بهاری. طریحی در مجمع البحرین می نویسد:
« المطر فی الربیع، سمی ربیعا لانّ اول المطر یکون فیه و به ینبت الربیع »
(ربیع
بارانی است که در بهار می بارد و ربیع به این خاطر باران بهاری نامیده شده
است که اولین باران در آن می بارد و با آن باران، بهار می شود.)
انام نیز هم به معنی مردم و بشر است و هم فراتر از آن به معنی کل موجودات و جهان هستی.
بنابراین
در یک نگاه عمیق تر « ربیع الانام» یعنی بارانی که باعث رشد و شکوفایی و
زنده شدن حیات در موجودات می شود. یعنی با امام زمان ( عجل الله تعالی
فرجه) تمام جهان هستی، حیات می یابد؛ به تعبیری جهانی که الان در آن زندگی
می کنیم، هرگز رنگ بهار و زندگی را به خود ندیده است.
این صفت زیبای
امام، همچنین، بیانگر آن است که هرکس بخواهد به سرچشمه ی شکوفایی و حیات
دست یابد باید دست به دامن آن درّ هستی بزند و از باران رحمت و کرم روح بخش
آن حضرت، بهره مند گردد.
اگر در معنای بهار دقت کنیم، درمیابیم که
بهار باعث شادی انسان ها و دل های پژمرده را شاداب می سازد. حضرت مهدی (
علیه تهیة و السلام) نیز با ظهور خویش جان تازه ای به رگ های خشکیده ی جهان
می بخشند و نور چشم مومنین می شوند. ان شاء الله.
زنده باد بهار ...
منبع:بصیرت عاشورایی
